Baas boven baas

Dit was mijn inzending voor de Samsung-Orwell schrijfwedstrijd van Schrijvenonline. Aan deelnemers werd gevraagd een verhaal te schrijven van maximaal 1.000 woorden waarin een Samsung Galaxy Note tablet een rol speelt en dat een knipoog bevat naar de grote Britse schrijver George Orwell. Helaas voor dit verhaal geen plekje bij de genomineerden, dus deel ik ‘m hier.

Baas boven baasBig Brother is watching you

‘Dus je krijgt zomaar ineens een Samsung tablet cadeau van je baas?’ vraagt Marjorie voor de derde keer.
‘Ja, vreemd hè? De krenterigste man op deze planeet geeft ineens al zijn medewerkers een tablet,’ peinst Arthur.
‘Zouden ze niet helemaal legaal verkregen zijn?’
‘Zelfs als hij ze voor niks heeft gekregen, verbaast het me nog. Het lukt hem meestal niet eens om een complimentje te geven, en die kosten niks!’
‘Wat zeggen je collega’s ervan?’
‘Er zijn collega’s die het gewoon heel aardig vinden. Dat lijkt me wat naïef. Dan zijn er collega’s die dit een goedkope oplossing vinden, in vergelijking met die i-dingen die ze bij Haak & Groothuis aan alle medewerkers cadeau hebben gedaan. Henk riep meteen dat alle bouwvakkers gelijk zijn, maar die van Beense altijd een beetje minder gelijk dan anderen.’
Arthur laat de doos nog eens door zijn handen gaan.
‘Die ouwe Beense zou er toch niet een soort van spionage cameraatje opgezet hebben, hè?’
Marjorie schiet in de lach.
‘Jahoor, schat. Dat kan hij natuurlijk niet maken, hè?’
‘Tja, dat is natuurlijk tegen privacy wetten of zo, maar hij zou het zo proberen hoor. Je weet hoe hij over ons denkt, dat we allemaal domme sukkels zijn. En geef ‘m eens ongelijk. Zou ik het doorhebben als er een camera op deze… Samsung Galaxy Note zit?’ vraagt hij terwijl hij de tablet voorzichtig uit de doos tilt. ‘Ik weet niet eens hoe je ‘m aanzet.’
‘Misschien kan je ‘m maar beter niet aanzetten,’ zegt Marjorie vertwijfeld.
‘We laten Eric er morgen naar kijken.’
Arthur stop het apparaat snel weer terug in de doos.

(meer…)

Kerstgedachte

Op zondag 25 november 2012 volgde ik bij de SKVR in Rotterdam een workshop theaterdialogen schrijven. Elfie Tromp leerde ons de theorie en liet ons oefeningen doen. Aan het eind van de middag stonden er acteurs klaar om onze dialogen meteen tot leven te brengen! Hieronder mijn resultaat.Charles Dickens

 

Kerstgedachte

Leo trekt zijn voordeur open net nadat Jasmijn een kaart in de brievenbus heeft gegooid.

Leo Hé, jij daar!

Jasmijn schrikt en blijft stil staan.

Leo Wie ben jij?
Jasmijn Ik ben Jasmijn, meneer.
Leo Wat doe je aan mijn voordeur?
Jasmijn Ik deed alleen een kaart in de bus, meneer.
Leo Een kaart? Wat is dit? Een kerstkaart?
Wat moet ik daarmee?
‘Beste Nick’? Ik heet Leo!
Waarom wens je mij een ‘vrolijke kerst’?
Jasmijn Mijn mamma zegt dat u alleen bent. Maar ik zei dat u allemaal elfen heeft.
Leo Wat? Bazel niet, kind.
Dus jouw moeder denkt dat ik eenzaam en zielig ben?
Ik red me prima, hoor! Is het wel eens in jullie opgekomen dat ik graag alleen ben?
Zonder mensen die vlak voor Kerst ineens op de stoep staan.
Jasmijn Oh. Bent u wel helemaal alleen?
En vindt u dat wel leuk? Echt?
Leo Dat zeg ik toch!
Jasmijn Maar met Kerst toch niet?
Leo Jawel, juist met Kerst. Dat hele Kerstmis is een commercieel verzinsel.
Daar wens ik niet aan mee te werken!
Jasmijn Wilt u dan niet gezellig met familie eten?
Leo Ik heb geen familie.
Jasmijn Oh.
Zullen wij uw familie zijn? Mijn mamma en ik?
Leo Zo werkt dan niet, meisje. Familie heb je of heb je niet.
Jasmijn Nee, hoor. Familie is wie je familie noemt.
Leo Ben jij niet een beetje bijdehand voor een 5-jarige?
Jasmijn Ik ben al 6, hoor.
Dus? Komt u met Kerst bij ons eten?
Leo Ik zal er over nadenken.

Jasmijn huppelt het tuinpad weer af.

Jasmijn Komt u dan met de rendierenslee?

 

Boekpresentatie Het Verloren Volk

Op donderdagmiddag 22 november 2012 presenteerde ik Het Verloren Volk in de bibliotheek in Voorburg.

 

 

 

In een lekker volle jongerenhoek vertelde ik over het schrijven en uitgeven van het boek.

 

 

 

Mijn vader las een stukje voor uit het boek om alvast in de stemming te komen.

 

 

 

Dé Hogeweg, Voorburgse schrijfster en schrijfdocent was aanwezig om het eerste boek in ontvangst te nemen en wat herinneringen op te halen aan de schrijfcursus die ik twee jaar geleden bij haar volgde.

 

Ik heb een exemplaar van het boek verloot, en de gelukkige winnares was mijn achternichtje Mila.

 

 

 

 

 

 

 

 

Daarna was het natuurlijk tijd voor verkopen en signeren…

 

 

…en een drankje en hapjes met een knipoog
naar de volken uit het boek.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ik vond het een bijzonder geslaagde middag. Hartelijk dank aan iedereen die kwam luisteren!

Een mooie manier om Het Verloren Volk te introduceren. Lees hier meer over het boek.

 

 

Twee publicaties

Wanneer noem je jezelf schrijver? Er blijken veel antwoorden op die vraag te zijn. Iedereen schrijft wel eens wat, alleen het schrijven maakt je nog geen schrijver. Maar wat dan wel? Gelezen worden? Je geld verdienen met schrijven? Het meest gehoorde antwoord is toch wel: publicatie. Een niet-gepubliceerde schrijver mag dan wel schrijven, maar niemand heeft dan enig idee van de kwaliteit van zijn of haar schrijfwerk, dus dat telt nog niet echt mee.

Goed, laten we het bij die definitie houden. Dan mag ik met trots zeggen dat ik nu schrijver ben! Deze maand verschijnen mijn eerste twee publicaties. Jawel, meteen twee!

Het Verloren Volk - Kaft

 

Allereerst natuurlijk mijn jeugdboek Het Verloren Volk. Een jeugd-avonturen-roman. Op 22 november presenteer ik dit in de bibliotheek in Voorburg. Op deze pagina zie je hoe je het boek nu kunt bestellen voor € 12,50. Er is ook een e-boek versie voor € 6,95. Of je komt gezellig naar de presentatie, waar je het boek kunt winnen!

 

Ik Feliciteer Je

 

 

 

 

Daarnaast verschijnt deze maand de verhalenbundel Ik Feliciteer Je. Daarin staan 40 verhalen van 40 schrijvers, waaronder mijn verhaal ‘Waar ik voor bel’. De verhalen zijn verzameld door schrijverssite boekvoorhaar.nl. Een boek met zo’n titel en een feestelijke strik op de kaft is natuurlijk leuk om cadeau te doen. Het zal geen toeval zijn dat deze net voor de feestdagen is verschenen. Bestellen kan vanaf nu voor € 15 op de website van uitgeverij aquaZZ.

 

 

 

NaNoWriMo: November schrijfmaand

Natuurlijk is schrijven altijd leuk. Maar november is echt de schrijfmaand! Nee, dat is geen nieuw plan van de Nederlandse overheid om analfabetisme tegen te gaan. Het is National Novel Writing Month, beter bekend als NaNoWriMo. Het idee is simpel: in één maand tijd schrijf je een boek van 50.000 woorden.

NaNoWriMo 2012Normaal gesproken is 50.000 woorden vrij weinig voor een roman. Maar voor de haalbaarheid in één maand, is gekozen voor 50.000 woorden. Ik heb trouwens gemerkt dat het voor een kinder- of jeugdboek een prima lengte is. En anders schrijf je het restje er in december bij. De enige opdracht voor november is 50.000 woorden schrijven, zonder teruglezen of aanpassen.

Writing is just like watching tv.’ Dat ontdekte Chris Baty, de grondlegger van NaNoWriMo, toen hij in 1999 met 21 vrienden besloot te gaan schrijven. Daarmee bedoelde hij dat het net zo gezellig was om met vrienden bij elkaar te komen en boeken te schrijven als het was om samen voor de tv te hangen. Wat met een vriendengroep in San Francisco begon, is inmiddels uitgegroeid naar 300.000 deelnemers in 40 landen. Het gezellig samen over de boeken kletsen is dan ook verplaatst naar het internet, op www.nanowrimo.org is een levendig forum voor alle schrijvers. Daarnaast zijn er op veel plaatsen schrijfbijeenkomsten in November.

Mocht je je afvragen of zo snel schrijven niet een heel slecht boek oplevert, het antwoord is ja. Maar je kunt ook niet verwachten op 30 november een compleet manuscript naar de drukker te kunnen sturen. Op 30 november heb je een eerste versie. Daarna ga je schrappen, schaven, structureren, verhaallijnen vastknopen, spelfouten verbeteren, alles wat je in november heb laten zitten. Want als je daar al eerder mee was begonnen, had je nooit tot de laatste bladzijde doorgeschreven. Dankzij NaNoWriMo heb je tenminste jouw hele boek uitgeschreven!

 

Een burcht op grote hoogte

Dit verhaal schreef ik voor de schrijfwedstrijd van duitsland-reisgids.nl. Zie http://www.duitsland-reisgids.nl/espresso/inge-hulsker-cochem.html. Ik won helaas niet de hoofdprijs, maar hier mijn verhaal.

 

CochemDe Reichsburg van Cochem ligt op een berg en is vanaf elk punt in de stad te zien. Bij ons bezoek aan dit stadje aan de Moezel konden we dit hoogtepunt natuurlijk niet overslaan. De sportieve helft van ons reisgezelschap wilde naar boven lopen, de minder sportieve helft besloot dat we met de auto naar boven zouden rijden.

We volgden de hoofdweg, die al gauw begon te stijgen. Door vele bochtjes kwamen we hoger en hoger op de berg, die overgroeid was met groene bomen.

‘We zullen nu toch wel bijna bij de burcht zijn?’

Nog een paar bochten, nog wat hoger.

‘Verrek, kijk nou!’

Door een opening in de bomen keken we neer op het dorp in het dal, met daar middenin de bescheiden heuvel met de rijksburcht erop… Tientallen meters lager dan de berg waar wij op reden!

Hard lachend reden we snel de berg weer af, terug naar het beginpunt waar we de burcht konden zien. We begonnen vol goede moed aan een nieuwe poging… waarna we ineens weer op die hoge berg reden!

Na drie pogingen gaven we het op. We parkeerden de auto aan de voet van de heuvel met de burcht en liepen het wandelpad op. Terwijl de minder sportieve helft boven bij de burcht stond uit te hijgen, geleund tegen de muren van het indrukwekkende kasteel, ontdekte de sportieve helft aan de andere kant van de burcht toch een weg. En er reden auto’s op. We hebben nooit ontdekt hoe die auto’s daar gekomen waren. Maar die mensen hadden een mooi wandeltochtje gemist.