Afgelopen zaterdag was ik weer bij een editie van The Night Shift. The Writer’s Guide organiseert regelmatig zo’n schrijfnacht. Van 21:30 tot 03:30 uur komen een stuk of 10 schrijvers bij elkaar in Rotterdam. Iedereen werkt aan zijn eigen boek, verhaal, scriptie, wat dan ook. Er wordt steeds een uur in stilte geschreven (of eigenlijk meestal getypt) dan is er een kwartiertje pauze om even met elkaar te kletsen. Zo maak je dus heel wat meters op een avond.
Ik heb gewerkt aan twee kinderverhalen. Een verhaal op AVI-Start niveau over een boot en een op AVI-M4 niveau over een draakje.
Een lekker productieve avond / nacht dus, en leuk om zo met schrijvers bij elkaar te zijn. Voor herhaling vatbaar!
Afgelopen week zat ik boven op een berg bij het prachtige plaatsje Pietrasanta voor een schrijfretraite. Il Bene biedt hier in Toscane, vlakbij Pisa, een heerlijk zonnig plekje en vooral veel rust. Gastvrouw Elena zorgde dat ik niets te kort kwam. Ik hoefde aan niets anders te denken dan schrijven. En dat heb ik gedaan.
Vol frisse moed dook ik weer in mijn manuscript dat een tijdje stof had liggen verzamelen. Naar aanleiding van een manuscriptbeoordeling, had ik een plan van aanpak. Mijn wirwar van personages en verhaallijnen moest geordend worden. Ik koos één hoofdpersoon. Haar verhaallijn werd de hoofdlijn. Andere verhaallijnen werden subplots, of moesten weg. Kill your darlings noemen we dat. Er zijn heel wat darlings gesneuveld, maar zoals ik laatst ergens las: het is net als een tuin, als je het onkruid weghaalt, wordt uiteindelijk de hele tuin mooier.
Ik heb dagenlang met scenes geschoven, scenes weggegooid en scenes omgeschreven. Aan het eind van de week had ik de structuur te pakken en alle puzzelstukjes op de juiste volgorde. Er zijn nog gaten te vullen, want de week was veel te kort. Maar daar ga ik de komende tijd lekker mee verder. En misschien zoek ik nog wel een week zo’n mooi plekje op.
De afgelopen vijf dagen was ik in Aubenton, een dorpje in Noord-Frankrijk, net over de Belgische grens. Met elf andere schrijvers zat ik een weekje in Centre de Buirefontaine voor 5 dagen lekker schrijven. Met drie redenen:
1) rust om te schrijven
Ik schrijf graag, maar toch is het moeilijk om me thuis niet af te laten leiden. Er is altijd een huishoudelijk klusje, werk, hobby of gewoon wat surfen op het internet. In ons Franse vakantie-oord werden alle maaltijden voor ons verzorgd; zelfs opruimen hoefden we niet te doen. Verder was alle tijd voor schrijven. En er was geen internet, dus geen kans om te verdwalen op social media als ik een lastige scene moest schrijven.
2) inspiratie
Zet schrijvers bij elkaar en er gebeurt wat. Alleen al het feit dat je helemaal in Frankrijk ben om te schrijven, levert al meer woorden op dan een gewone dag thuis. Maar er is ook een hoop extra stimulans. Zoals een vel papier waar iedereen zijn mooiste zinnen op mag schrijven. Dan zijn er de gesprekken aan tafel, over moorden in een wasstraat, tijgerhuiden, maar ook over teveel bijwoorden en tussenwoorden en hoe pijnlijk het is om een mooi stuk tekst te moeten weggooien.
3) begeleiding
Wat ook heerlijk is, is dat je de schrijfdocenten in huis hebt. Deze week waren Suzanne Wouda en Inge de Bie met ons mee. Steeds als ik een versie van mijn verhaal af had, was een van hen, of een van de andere schrijvers, bereid die te lezen en van zinnig commentaar te voorzien. Elke versie werd meteen weer beter. Een lekkere en snelle manier van werken.
Het was genieten, de mooie, rustige omgeving, perfecte verzorging en gezellige mensen!
Veruit de meest gehoorde vraag is wanneer mijn volgende boek komt. Niet verwonderlijk natuurlijk. Ik noem mezelf schrijver en het is inmiddels anderhalf jaar geleden dat Het Verloren Volk verscheen.
Er is een nieuw jeugdboek in de maak! De eerste versie van KoppelKids ligt er al een tijdje, maar ik ben nog niet tevreden. Nu heb ik de hulp ingeroepen van een manuscriptbegeleider. Die gaat deze zomer door het manuscript heen, wijst precies aan waar de zwakke punten zitten, hoe de verhaallijn interessanter kan worden, en wie weet wat er verder nog uitkomt. Daarna ga ik met die aanwijzingen aan de slag, totdat ik het verhaal goed genoeg vind om er een boek van te maken!
Zit ik in de tussentijd stil? Zeker niet!
Bijna wekelijks schrijf ik een superkort verhaal op 120w.nl.
Ik schrijf regelmatig verhalen voor schrijfwedstrijden. De resultaten daarvan zijn te zien bij Prijzen/publicaties. Binnenkort verschijnen de 5e en 6e bundel met een verhaal van mij!
En ik blijf leren:
Op het moment volg ik een schrijftraining bij Dé Hogeweg. Elke twee weken komen we met 6 schrijvers bij elkaar in Den Haag om te schrijven en feedback te geven op elkaars verhalen, columns, monologen, gedichten, blogs en wat iedereen maar wil schrijven.
Via Facebook volgde ik de afgelopen 4 weken de gratis schrijftraining van Marjon Sarneel. Zij gaf korte opdrachten voor een verhaalstart. Die deelden we op Facebook, waarna we feedback kregen van Marjon en van elkaar.
Verder heeft schrijvenonline.org elke week een schrijfopdracht. Daar probeer ik regelmatig aan mee te doen. Je schrijf een kort verhaal of scene naar aanleiding van de opdracht, die plaats je op het forum en de leden geven elkaar feedback.
Dus ja, er komt een volgende boek, maar wanneer weet ik nog niet precies. Natuurlijk zijn jullie de eerste die het horen! (Ontvang je mijn nieuwsbrief al?)
Intussen blijft deze schrijver zich ontwikkelen. Schrijven is vooral veel doen, delen & feedback geven en ontvangen.
Het is alweer de laatste week van November, tijd voor een NaNoWriMo update. Mijn verhaal Het Boekenhoekje zit inmiddels op 40.000 woorden, keurig op schema dus om aan het eind van de maand 50.000 woorden te halen!
Ten eerste mijn hartelijke dank voor de suggesties tot nu toe. Er gebeurt al van alles in Gina’s boekenwinkel Het Boekenhoekje. Ik heb nog een aantal ideeën om uit te werken, maar kan nog wel wat gebeurtenissen gebruiken om de uurtjes op het midden van de dag op te vullen. Dus suggesties zijn nog steeds welkom!
Intussen heb ik als achtergrond voor mijn hoofdpersoon Gina twee korte verhalen geschreven, die – niet geheel toevallig – in de thema’s passen van twee schrijfwedstrijden op Monument Of Life. Lees ze via de links hieronder, en jawel, je mag stemmen. (bloemen aan de linkerzijkant)
Voor de eerste wedstrijd Een Zomer om Nooit te Vergeten plaatste ik het verhaal Omslag.
Het is November en dat betekent NaNoWriMo, National Novel Writing Month. Zie mijn blog van vorig jaar voor meer uitleg. Net als de afgelopen vijf jaar, doe ik weer een poging een boek te schrijven deze maand.
In 2009 schreef ik tijdens November de eerste versie van Het Verloren Volk. Het was pas een paar jaar later dat ik er genoeg aan gesleuteld had om er tevreden over te zijn, maar zonder NaNoWriMo was die eerste versie er nooit gekomen.
De verhalen van de jaren daarna vind ik (nog) niet goed genoeg voor publicatie in boekvorm, maar dat kan nog komen.
Vorig jaar werd al na twee dagen duidelijk dat ik de 50.000 woorden niet zou halen. Ik had het veel te druk met voorbereidingen voor de publicatie van Het Verloren Volk op 22 november 2012. Dat was een hoop werk, maar hartstikke leuk. Dus dat NaNoWriMo er een keer bij inschoot, vond ik helemaal niet erg.
Dit jaar ga ik er weer vol voor. Mijn verhaal speelt in een boekenwinkel, met de naam Het Boekenhoekje. Die naam zal vast nog veranderen, want erg origineel is ie niet. De eigenaresse van de winkel, Gina, heeft besloten als promotiestunt de winkel 24 uur achter elkaar open te houden.
Het verhaal duurt dus precies 24 uur. In die tijd zijn er feestelijke activiteiten en komen er onverwachte bezoekers langs. Zoals de nette schrijver Fernando, die Gina vaag bekend voorkomt, maar waarvan?
Maar er zijn ook eenzame nachtelijke uurtjes waarin Gina in stoffige oude boeken op achterste planken duikt, waar ze wel eens een verrassing tegen kan komen.
Gelukkig krijgt ze overdag hulp van haar medewerkers, de studenten Alexander en Eline, die parttime in de winkel en het koffiehoekje werken, en Jan, de gepensioneerde leraar Nederlands die graag tussen de boeken staat. Ook Gina’s zoon Robin en Jans kleindochter Laura helpen een handje mee tijdens de marathondag.
Inmiddels ben ik 12.000 woorden ver en beginnen de personages lekker te leven. Ik heb nog niet besloten wat er allemaal nog gaat gebeuren in het Boekenhoekje, dus suggesties zijn welkom!
P.S. Ook mijn wekelijkse 120 woorden verhalen zullen deze maand in het teken staan van Gina en haar Boekenhoekje. Zo schreef ik deze week Retour.
Ik heb gewerkt aan twee kinderverhalen. Een verhaal op AVI-Start niveau over een boot en een op AVI-M4 niveau over een draakje.
