21 juni 2015

Schrijven & genieten

Inge Hulsker Blog boek, italie, manuscript, schrijfretraite, schrijfvakantie, schrijven, toscane, vakantie, zon

Afgelopen week zat ik boven op een berg bij het prachtige plaatsje Pietrasanta voor een schrijfretraite. Il Bene biedt hier in Toscane, vlakbij Pisa, een heerlijk zonnig plekje en vooral veel rust. Gastvrouw Elena zorgde dat ik niets te kort kwam. Ik hoefde aan niets anders te denken dan schrijven. En dat heb ik gedaan.

Vol frisse moed dook ik weer in mijn manuscript dat een tijdje stof had liggen verzamelen. Naar aanleiding van een manuscriptbeoordeling, had ik een plan van aanpak. Mijn wirwar van personages en verhaallijnen moest geordend worden. Ik koos één hoofdpersoon. Haar verhaallijn werd de hoofdlijn. Andere verhaallijnen werden subplots, of moesten weg. Kill your darlings noemen we dat. Er zijn heel wat darlings gesneuveld, maar zoals ik laatst ergens las: het is net als een tuin, als je het onkruid weghaalt, wordt uiteindelijk de hele tuin mooier.

Ik heb dagenlang met scenes geschoven, scenes weggegooid en scenes omgeschreven. Aan het eind van de week had ik de structuur te pakken en alle puzzelstukjes op de juiste volgorde. Er zijn nog gaten te vullen, want de week was veel te kort. Maar daar ga ik de komende tijd lekker mee verder. En misschien zoek ik nog wel een week zo’n mooi plekje op.

26 mei 2014

Schrijf5daagse

Inge Hulsker Blog feedback, frankrijk, groep, inspiratie, rust, schrijven, vakantie, verhaal

De afgelopen vijf dagen was ik in Aubenton, een dorpje in Noord-Frankrijk, net over de Belgische grens. Met elf andere schrijvers zat ik een weekje in Centre de Buirefontaine voor 5 dagen lekker schrijven. Met drie redenen:

1) rust om te schrijven
Ik schrijf graag, maar toch is het moeilijk om me thuis niet af te laten leiden. Er is altijd een huishoudelijk klusje, werk, hobby of gewoon wat surfen op het internet. In ons Franse vakantie-oord werden alle maaltijden voor ons verzorgd; zelfs opruimen hoefden we niet te doen. Verder was alle tijd voor schrijven. En er was geen internet, dus geen kans om te verdwalen op social media als ik een lastige scene moest schrijven.

2) inspiratie
Zet schrijvers bij elkaar en er gebeurt wat. Alleen al het feit dat je helemaal in Frankrijk ben om te schrijven, levert al meer woorden op dan een gewone dag thuis. Maar er is ook een hoop extra stimulans. Zoals een vel papier waar iedereen zijn mooiste zinnen op mag schrijven. Dan zijn er de gesprekken aan tafel, over moorden in een wasstraat, tijgerhuiden, maar ook over teveel bijwoorden en tussenwoorden en hoe pijnlijk het is om een mooi stuk tekst te moeten weggooien.

3) begeleiding
Wat ook heerlijk is, is dat je de schrijfdocenten in huis hebt. Deze week waren Suzanne Wouda en Inge de Bie met ons mee. Steeds als ik een versie van mijn verhaal af had, was een van hen, of een van de andere schrijvers, bereid die te lezen en van zinnig commentaar te voorzien. Elke versie werd meteen weer beter. Een lekkere en snelle manier van werken.

Het was genieten, de mooie, rustige omgeving, perfecte verzorging en gezellige mensen!

Ik wil mijn mede-schrijvers Marjan Brouwers, Marcel van Driel, Leander de Goede, Ludy, Micha Meinderts, Marlies Vaz Nunes, Suzanne Peters, Daphne, Waus hartelijk danken voor de inspiratie en de gezelligheid!

10 maart 2013

Schrijven in Letterdyfe House, Connemara, Ierland

Inge Hulsker Blog connemara, henk weltevreden, ierland, letterdyfe, schrijfcursus, sprookje, tim robinson, vakantie, willy hilverda 2 Comments

Afgelopen week zat ik met negen andere schrijvers in een prachtig landhuis met de naam Letterdyfe House, in het mooiste deel van West Ierland: Connemara.

Onder de bezielende leiding van schrijfdocenten Henk Weltevreden en Willy Hilverda haalden we inspiratie uit het kleine havendorpje Roundstone, het sprookjesachtige bos rondom het huis en natuurlijk de gesprekken met elkaar.

Henk gaf ons tassen vol ideeën waar we zelf keuzes uit konden maken. Zo schreef ik een verhaal over een stel dat in Roundstone in een hotel incheckt voor twee maanden, met een koffertje met een in dekens gewikkeld voorwerp.
Narrathon kaartjes gaven mij een beginzin, eindzin, genre, hoofdpersoon, gebeurtenis, etc. die ik in een verhaal moest verwerken, wat een sprookje met zingende dieren opleverde.

Willy gaf ons schrijfopdrachten die in de loop van de week opbouwden van een personage naar een monoloog naar een dialoog. Het voordragen van de dialogen leverde een paar hilarische toneelstukjes op. Maar het leverde vooral boeiende personages en dialogen op – de basis van elk sterk verhaal.

Tussen het schrijven door maakten we tijd om schrijver Tim Robinson te bezoeken.

En we wandelden een dagje rond over de rotsachtige Aran Islands.

Kortom: veel geschreven, geleerd, gelezen, gezien, gelachen, gegeten en vooral… gezellig.