nederland

Fietsland

, , , , , , , ,

Nederland telt meer fietsen dan mensen. Dat klopt wel als je er over nadenkt. Iedereen heeft wel een fiets en hoeveel mensen ken je die bijvoorbeeld een stadsfiets en een racefiets hebben? Of een elektrische fiets en één waar je zelf het werk moet doen? Of een bakfiets erbij voor vervoer van kinderen of spullen? Het handjevol mensen dat geen fiets bezit – baby’s en hoogbejaarden – valt daar makkelijk tegen weg.

bike_ride_rain_cartoonDat ons land zo’n fietsland is, komt ongetwijfeld doordat het land plat en klein is. Maar het lijkt ook een beetje dom, voor een land waar het zoveel regent. Fietsen door de regen is vervelend en gevaarlijk. Niet alleen door gladde straten, maar zeker ook door regenpakken en -poncho’s die het zicht belemmeren en aan stuur of trappers blijven haken.

Waarom houden we dan vast aan het minst regen-vriendelijke vervoersmiddel? Ik ben niet de eerste die zich dat afvraagt. Op www.hetregentbijnanooit.nl houdt een woon-werk-fietser bij hoe vaak hij droog overkomt. Wat blijkt? Maar 9 % van de tijd regent het. Dus met goed plannen en een beetje geluk, kun je bijna altijd droog overkomen.

Daar denk ik nog eens aan als ik op de fiets naar mijn werk een regenbui over me heen krijg, net nadat de capuchon door een stevige tegenwind van m’n hoofd is gewaaid. Toch ben ik nog altijd beter af dan de chagrijnige koppen in de lange rij stilstaande auto’s waar ik langs fiets… Ik moet er niet aan denken.

 

Koningsdrama

, , , , , 0 Comments

In het kader van 200 jaar Nederlands Koninkrijk, organiseerden de Bibliotheek van A tot Z, ToBe cultuurcentrum en Dordrecht Viert de schrijfwedstrijd Koningsdrama. 43 inzenders schreven een koningsdrama in 200 woorden.

Op 7 februari 2014 werden de 10 winnaars bekend gemaakt in een leuk programma in het Energiehuis in Dordrecht. Op YouTube staat een filmpje van deze avond.

Eerst werden na een korte toneelpresentatie de drie winnaars bekend gemaakt wiens verhalen tot een toneelstuk bewerkt worden. Vervolgens twee liedjes van een singer-songwriter, en de bekendmaking van de drie winnaars van een liedbewerking. Daarna de drie winnaars van een moderne smartphone-filmbewerking. Elke winnaar kreeg ook een ludiek prijsje, zoals 200 gram jam, 200 snoepjes of 200 waxinelichtjes. Ten slotte de echte winnaar van 200 euro en een toneel-, lied- én filmbewerking van zijn verhaal.

koningsdrama-winnaars

Dit is mijn niet-winnende koningsdrama in 200 woorden:

Koningin Wilhelmina de Tweede

Na vier dagen begin ik net een beetje te wennen. Dan is er ineens druk gefluister. De dokter loopt naar het kamertje van koningin Wilhelmina. Ik kijk vragend naar mijn onderwijzeres, maar die wijst met haar strenge blik op de familiestamboom. Braaf dreun ik alle voorouders en gestorven halfbroers op, terwijl ik naar het portret staar en mijn eigen gelaatstrekken probeer te ontwaren.

Tot nu toe wist ik weinig van het koningshuis. Ik kende alleen het verhaal van de tienjarige Wilhelmina, net zo oud als ik toen, die al koningin werd. Maar inmiddels heb ik zoveel geleerd dat ik haar beter ken dan mezelf.

Vier dagen geleden werd ik meegenomen naar het paleis, waar me werd uitgelegd:
‘Koningin Wilhelmina is ernstig ziek. Wij houden rekening met het ergste. Omdat zij de laatste Oranje afstammeling is, zou dat het einde van ons koninkrijk betekenen. U begrijpt, wij kunnen dat niet laten gebeuren. U vertoont genoeg gelijkenis met Hare Majesteit. Met wat onderwijs in houding en familiegeschiedenis kunt u voor haar doorgaan.’

De dokter verschijnt. Ik bijt op mijn lip. Het zal toch niet? Ik ben er niet klaar voor!
‘Het gevaar is geweken,’ zegt hij. ‘Zij zal volledig herstellen.’

 

Wij Hollanders

, , , , , , , , 8 Comments

Ik fietste vandaag langs een huis dat versierd was met rood-wit-blauwe slingers, ballonnen en vlaggen. Doordat ik daar nieuwsgierig naar keek, fietste ik bijna tegen een geparkeerde auto aan, ook helemaal behangen met rood-wit-blauw.

Geschrokken vroeg ik me af of vandaag een Nederlandse feestdag is. Of is er een sportevenement waar ik me niet van bewust ben? Maar nee, niets van dat alles. Het zal gewoon een enthousiaste Nederlander zijn. Of misschien wel een Nieuwe Nederlander die viert dat hij geslaagd is voor zijn inburgeringscursus.

Wat zijn we de laatste tijd trots op ons land. De best scorende tv-programma’s zijn Ik Hou van Holland en The Voice of Holland. Toen de Belgische koning aftrad, wisten we zeker dat hij dat idee van onze koningin had afgekeken. En we stonden allemaal op onze achterste benen toen het Droomboek voor de nieuwe koning niet in Nederland, maar in Duitsland gedrukt werd.

Bedrijven haken massaal in op deze vaderlandsliefde door NL achter hun naam te zetten. Er zijn krasloten te koop met de naam Holland Krassen, compleet met afbeeldingen van klompen, molens en tulpen. De nieuwste mobiele telefoonaanbieder heet Hollands Nieuwe. De nieuwste energie-aanbieder is Hollandse Wind. Jawel, energie uit wind, want daar hebben wij zo lekker veel van.
Het wij-gevoel stijgt tot hoogtes die vroeger alleen tijdens een internationaal voetbaltoernooi bereikt werden.

Maar waarom zijn we zo trots op ons landje? Diezelfde trotse Hollanders klagen het hele jaar over de regen en brengen het liefst de hele zomer door op een Franse camping of aan een Spaanse Costa.

Alleen al het feit dat we onszelf Hollanders noemen, getuigt van weinig vaderlandskennis. Dat je een Amerikaan moet uitleggen dat het The Netherlands moet zijn, is nog tot daar aan toe. Maar als wij Nederlanders het zelf ook al niet meer weten, is het goed mis.

Op onze eigen taal zijn we ook niet zo trots als we beweren. Er sluipen elke dag meer Engelse woorden in onze spreektaal. Hoe Nederlands is een programma dat The Voice of Holland heet?

Ik schrok op uit mijn gedachten toen er een vrouw uit het rood-wit-blauw versierde huis naar buiten kwam met een zak drop in haar handen. Ze zag mij naar de slingers kijken.
‘Mijn dochter komt vandaag thuis na twee maanden backpacken in Australië,’ legde ze uit.
Ze sprong de versierde auto in, mij achterlatend met de vraag waarom dat meisje niet met een rugzak maar met een backpack reist.