Vorige week was ik in Noord-Frankrijk voor een schrijfweek. Heerlijk relaxed een hele week niks anders hoeven dan schrijven. Samen met veertien andere schrijvers en schrijfcoach Inge de Bie verbleven we op Milonga bij Fons. Hij zorgt de hele dag voor lekker eten. Wij hoeven niks en kunnen lekker schrijven, lezen, wandelen en genieten van het verrassend mooie weer.
Milonga in de zon
Waar ik aan schreef? Aan mijn volgende kinderboek. Hopelijk. Het manuscript met de werktitel KoppelKids is een project waar ik al jaren mee bezig ben. Nadat een aantal uitgevers het afwezen, ben ik weer aan het herschrijven gegaan. Zo heb ik het verhaal deze week weer flink verbeterd. Nog steeds hoop ik binnenkort een uitgever te vinden. Wordt vervolgd!
Schrijver in actie (dank voor de foto, Marjan)
Tijdens deze schrijfweek maken we ook graag een kampvuur voor een literaire avond. Elke schrijver leest een stuk voor. Marlies maakte deze spookachtige foto van mijn voorleesmoment.
Afgelopen week was ik op het prachtige landgoed Ter Wupping, waar organisator Sylvester van schrijfretraite, kok Patricia en schrijfcoach Maaike voor 7 schrijfsters zorgden. Wij hadden ieder een mooie ruime kamer met schrijftafel. Alle maaltijden werden verzorgd. En wij konden al onze aandacht besteden aan onze schrijfprojecten. De een werkte aan een kort verhaal, de ander aan een biografie.
Ik heb mijn week besteed aan het herschrijven van mijn jeugdboek KoppelKids. De Lettervrouw Maaike Molhuysen hielp me verder waar ik was vastgelopen, zodat ik weer lekker door kan.
Een relaxte week, die me weer een lekkere schrijfboost heeft gegeven. Fijn om met gelijkgestemden een midweekje door te brengen. Zeker voor herhaling vatbaar.
Voor Hebban schreef ik een blog over NaNoWriMo (National Novel Writing Month: schrijf 50.000 woorden in de maand november) en mijn bijzondere deelname dit jaar.
Waarom ik NaNoWriMo 2015 wel/niet ga winnen
Dit jaar doe ik mee aan NaNoWriMo als rebel. Dat betekent dat ik me niet aan alle regels hou. Dus ik schrijf niet aan een nieuw boek, waar ik deze maand de eerste 50.000 woorden van schrijf. Eigenlijk hou ik me aan geen enkel deel van die regel. Dit was voor mij een slecht moment om aan een nieuw boek te beginnen, omdat ik juist in de afrondende fase van een boek ben. Ik besteed deze maand dus aan de zoveelste herschrijfronde van mijn tweede jeugdboek KoppelKids. En daarnaast aan het schrijven van korte verhalen.
De NaNoWriMo mensen raden je aan volgens hun regels te werken, met een goede reden. Om in een maand achter elkaar door te gaan, is het goed als je je fantasie de vrije loop laat. Alles opschrijven wat in je opkomt, nergens op terugkomen. Doorschrijven, doorschrijven, doorschrijven. Pas na november ga je kijken wat er anders moet en of er iets goeds tussen zit. Dat werkt. Je ziet het statistiek-lijntje stijgen, je merkt dat je echt de 50.000 woorden grens kan halen en ondertussen groeit je verhaal ook. Vaak kom je verrassingen tegen in je eigen creatie. Dat dat goed werkt, weet ik. Mijn jeugdboek Het Verloren Volk begon tijdens NaNoWriMo 2009. Mijn toekomstige boek KoppelKids trouwens ook, NaNoWriMo 2011.
Maar dit jaar doe ik het dus anders. Ik herschrijf mijn tweede jeugdboek en ik werk aan een aantal korte verhalen. Ik tel geen woorden maar uren. Elk uur telt als 1000 woorden. Deze maand wil ik 25 uur herschrijven en 25 uur aan korte verhalen werken.
Waarom ik NaNoWriMo 2015 niet ga winnen
Tijdens NaNoWriMo herschrijven is een slecht idee, omdat je bij herschrijven juist over elk woord en elke zin goed moet nadenken. Moet die zin daar echt zo staan? Is dat het beste woord op die plek? Is deze alinea goed opgebouwd? Herschrijven is een totaal andere discipline dan (een eerste versie) schrijven. Dus niet mijn fantasie de vrije loop laten, maar juist nauwkeurig over elk woord nadenken.
Aan verschillende korte verhalen werken is een slecht idee, omdat je dan elke keer moet omschakelen. Als je aan één lang verhaal werkt en daar elke dag aan schrijft, blijf je goed in het verhaal zitten. Ik switch steeds tussen een stuk of zes verhalen. Dan kost het elke keer weer tijd om in te komen.
Waarom ik NaNoWriMo 2015 wel ga winnen
Al sinds November 2011 ben ik met dit boek bezig. Er lijkt maar geen einde te komen aan het herschrijven. Maar toch zie ik het boek steeds beter worden en dat maakt dat het elke herschrijfronde waard is. Ik heb net voor November een hoop nuttige redactionele aanwijzingen gekregen. Daarmee wil ik nu meteen aan de slag, voordat ik het weer een tijd laat liggen. Daarom is het een goed idee om me er deze maand in vast te bijten. Ik heb mezelf beloofd er deze maand 25 uur in te steken. Dat is veel tijd. En dus zal het veel opleveren. Ik kijk uit naar mijn herschreven versie op 30 november!
Daarnaast schrijf ik dus elke paar dagen een nieuw verhaal. Of eigenlijk werk ik aan allerlei verhalen door elkaar. Dat klinkt misschien chaotisch, maar dat is het zeker niet. Ik heb een excelbestand waarin ik de verhalen bijhoud en hoeveel uren ik waaraan heb besteed. Elke keer als ik ervoor ga zitten, kan ik kiezen in welk verhaal ik zin heb. Als ik in het ene verhaal vastloop, ga ik gewoon met een van de anderen verder. De volgende dag kijk ik weer met een frisse blik naar het eerste verhaal en kan ik weer verder. De veelheid aan verhalen helpt me dus om op gang te blijven.
Wat denk je, ga ik wel of niet winnen dit jaar? In elk geval heb ik zojuist een half uur besteed aan het schrijven van deze blog. Ik tel weer 500 woorden bij mijn wordcount.
