wedstrijd

Zo kies je een schrijfwedstrijd

penpapierEr worden talloze schrijfwedstrijden georganiseerd. Als je aan allemaal mee wil doen, heb je daar een fulltime baan aan. Je zult dus keuzes moeten maken. Op websites als schrijvenonline en schrijverspunt worden bijna alle schrijfwedstrijden op een rijtje gezet. Hoe kies je uit die lange lijst nou de beste wedstrijden?

Mag ik meedoen?

Het is een open deur, maar de eerste vraag is natuurlijk of je wel voldoet aan de voorwaarden voor deelname. Soms is een wedstrijd voor jongeren tot een bepaalde leeftijd of voor inwoners van een bepaald gebied. Check dit eerst, voordat je je tijd verspilt.

Waar gaat het over?

Bij de meeste wedstrijden is er een thema of een genre bepaald. Wordt er proza of poëzie gevraagd? Kun je iets met het onderwerp? Soms is het juist goed om eens een genre te proberen dat je normaal niet schrijft. Maar als je het te ver van jezelf zoekt, kan het blokkerend werken. Kijk of je binnen redelijke tijd een idee krijgt. Laat de wedstrijd anders aan je voorbij gaan.

Wie organiseert het?

Iedereen kan een wedstrijd organiseren. De één pakt dat heel serieus en professioneel aan, de ander verkijkt zich erop en levert bijvoorbeeld een halfbakken verhalenbundel op. Als een organisatie zijn eerste wedstrijd organiseert, kun je de gok wagen. Aan de voorwaarden en de communicatie kun je vaak wel al een inschatting maken. Bij een organisatie die jaarlijks een wedstrijd uitschrijft, is het zeker verstandig te zoeken naar ervaringen van eerdere deelnemers. Vaak kan je de bundel van vorige jaren nog kopen. Dat is een goede maatstaf voor deze editie.

Wat win ik?

schrijfwedstrijd-bekerZoek goed uit wat er te winnen is. Wordt er alleen één winnaar gekozen of wordt er een selectie gemaakt van verhalen die in een bundel gepubliceerd worden? Soms ontvangen de winnaars een (geld)prijs. Zelf vind ik vooral publicatie een mooie beloning. Waar ik minder blij van word, zijn prijzen die bestaan uit korting op een cursus. Tenzij je echt al van plan was die cursus te doen, zou ik zo’n wedstrijd overslaan.
Bij een wedstrijd die verhalen publiceert, is het verstandig na te vragen of verhalen geredigeerd worden. Een organisator die een kwalitatieve bundel wil opleveren, zal altijd een laatste redactie uitvoeren en die laten goedkeuren door de schrijver. Dat levert een publicatie op die mooi staat op je schrijf-cv.

 

 

Bundelpresentatie Het Gebaar

20141122_181718Vandaag is er weer een mooie bundel gepresenteerd: Het Gebaar dat mijn leven veranderde. Godijn Publishing organiseerde de schrijfwedstrijd samen met Ellis Bell van gebarenliedjes.nl. De opdracht was een verhaal waarin een doof persoon voorkomt, en met een speciale rol voor een gebaar.

gebaar-cover

 

In de Parkschouwburg in Hoorn hadden zij een mooie presentatiemiddag in elkaar gezet. Ellis liet enkele gebarenliedjes horen, waaronder een liedje speciaal gecreëerd naar aanleiding van het winnende verhaal.

 

 

 

gebaar-schrijvers

gebaar-verhaal

 

Mijn verhaal Kleine handen, grote gebaren zat niet bij de 3 winnende, maar heeft wel met 25 andere een plekje in deze bundel.

De bundel is voor € 15,95 te koop bij mij, Godijn Publishing, de boekhandels in Hoorn en bol.com.

 

 

 

Gebaren en Insomnia

Er komen twee bundelpresentaties aan! Altijd leuk om met een verhaal een bundel te halen, maar dubbel leuk als er een mooie presentatie georganiseerd wordt.

Insomnia

Uitgeverij LetterRijn brengt al een paar jaar mooie professionele bundels uit. Ondanks de moeilijke opdracht om een verhaal in de stijl van Edgar Alan Poe te schrijven, is het me gelukt één van de dertig plekjes in de bundel te veroveren. Eén waar ik trots op ben dus. De presentatie belooft een mooi evenement te worden.

Er is zelfs een heuse boektrailer:

bundel: Insomnia, verhalen tegen het slapengaan. Hier te bestellen voor € 14,95.
presentatie: zo 16 november 2014 15:00 uur, Het Wapen van Rijsenburg, Driebergen. Toegang gratis.
fragment uit mijn verhaal Kronkels:
Eindelijk zak ik weg in een duistere droomwereld. Al gauw komt Dennis in beeld. De jongen met het bijna kaal geschoren hoofd kijkt me met zijn typische brutale blik aan. Ik kan hem bijna hé pa horen zeggen, zoals de laatste tijd zijn gewoonte was. Ik vond pa maar niets, maar besloot rustig te wachten tot die fase over zou gaan. Nu zal die fase eeuwig duren.
Dennis opent zijn mond alsof hij iets wil zeggen. Dan opent zijn mond verder, als in een uitgebreide gaap. Dan nog verder. En verder. Ineens kijk ik in de hersenpan van mijn zoon. De wriemelende hersenen bezorgen me rillingen.”

Het Gebaar

De bundel van Godijn Publishing heeft een bijzonder thema: doven en gebaren. Er was wat research en inlevingsvermogen voor nodig, maar mijn verhaal zat bij de beste 25. Tijdens de presentatie worden de 1e, 2e en 3e prijswinnaars bekend gemaakt.

gebaar-uitnodiging

bundel: Het Gebaar, dat mijn leven veranderde.
presentatie: za 22 november 2014 14:30 – 17:00 uur, Park Schouwburg, Hoorn. Reserveer een kaartje voor €4,50.
fragment uit mijn verhaal Kleine Handen, Grote Gebaren:
Op een druilerige donderdagmiddag in oktober ontmoette ik hem voor het eerst. Een lange, magere man met grijze haren. Zijn slungelige lijf zorgde ervoor dat hij zijn rug gekromd hield, waardoor zijn hoofd steeds naar beneden gericht was. Hij glimlachte wat onbeholpen naar me en keek naar mijn dochter, die naast me stond. Ik vond het niet erg, zo reageren de meesten. Al was ze pas zeven, mijn dochter was een ervaren tolk. Ze stelde mij voor en gebaarde naar mij dat hij Anton heette. Ik had zijn naam niet kunnen liplezen, want hij mompelde die naar de grond. Mijn uitgestoken hand leek hij met tegenzin aan te nemen. Meteen daarna klampte hij zijn handen weer samen in zijn schoot.”

Laat me maar weten of je bij (één van) deze twee presentaties aanwezig wil zijn!

 

Schrijfwedstrijden

eerste prijsHet zal je wel opgevallen zijn: ik doe vaak aan schrijfwedstrijden mee. Regelmatig hoor ik: ‘Jij wint altijd’. Laat ik iedereen gelijk uit die droom helpen: heel vaak haal ik geen prijs of nominatie, maar ik bericht natuurlijk vooral over de positieve resultaten!

De belangrijkste reden voor mij om mee te doen aan wedstrijden, is om aan het schrijven te blijven. Beter schrijven leer je vooral door het veel te doen. Maar ik vind het lastig om voor mezelf te gaan zitten schrijven. Waar begin ik? Waarover? Een wedstrijd heeft vaak een thema en ook niet onbelangrijk: een deadline. Als een verhaal voor een bepaalde datum af moet zijn, heb ik tenminste een stok achter de deur.

Verder is deelname aan wedstrijden een goede manier om te zien of je verhalen van een goed niveau zijn. Hoewel de selectie door een jury een subjectief gebeuren blijft, kun je wel aannemen dat je goed schrijft als je regelmatig geselecteerd wordt.

bookWel is het zaak het kaf van het koren te scheiden, want in principe kan iedereen een schrijfwedstrijd organiseren. Het blijft mensenwerk, en de één neemt het serieuzer dan de ander. Zo heb ik al weleens in een bundel met een lelijke voorkant en vol spel- en typefouten gestaan. Zonde, maar dan weet ik dat ik aan hun volgende wedstrijd niet meer mee hoef te doen.
Gelukkig zijn er ook heel veel goed georganiseerde wedstrijden, met aandacht voor de verhalen en de schrijvers.

 

Ten slotte blijft het natuurlijk altijd spannend, wachten op de uitslag. Zo was ik gisteren teleurgesteld dat mijn verhaal niet de bundel heeft gehaald van Schrijfatelier Alicia, dat vorig jaar wel mijn verhaal opnam, en daar een mooie bundelpresentatie bij organiseerde.
En op dit moment zit ik in spanning te wachten op de shortlist van de Insomnia wedstrijd van LetterRijn. Mijn verhaal heeft de longlist van 67 verhalen gehaald, daar ben ik al heel blij mee. Maar daar wordt nog de helft uit geselecteerd voor de bundel! Duim je voor me?

Update 5 juli: Ja, mijn verhaal is geselecteerd voor de bundel Insomnia! Bedankt voor het duimen!

 

Intussen in het Boekenhoekje

Het is alweer de laatste week van November, tijd voor een NaNoWriMo update. Mijn verhaal Het Boekenhoekje zit inmiddels op 40.000 woorden, keurig op schema dus om aan het eind van de maand 50.000 woorden te halen!

Ten eerste mijn hartelijke dank voor de suggesties tot nu toe. Er gebeurt al van alles in Gina’s boekenwinkel Het Boekenhoekje. Ik heb nog een aantal ideeën om uit te werken, maar kan nog wel wat gebeurtenissen gebruiken om de uurtjes op het midden van de dag op te vullen. Dus suggesties zijn nog steeds welkom!

Intussen heb ik als achtergrond voor mijn hoofdpersoon Gina twee korte verhalen geschreven, die – niet geheel toevallig – in de thema’s passen van twee schrijfwedstrijden op Monument Of Life. Lees ze via de links hieronder, en jawel, je mag stemmen. (bloemen aan de linkerzijkant)

Voor de eerste wedstrijd Een Zomer om Nooit te Vergeten plaatste ik het verhaal Omslag.

Voor de tweede wedstrijd De Laatste Keer plaatste ik het verhaal In de Ban van het Boek.

En als je nog niet uitgelezen bent over Gina, ook op 120w heb ik een aantal verhaaltjes over haar geplaatst, natuurlijk elk in precies 120 woorden.
Lees hier Absorberend Vermogen, Retour, Onbewust Bereikt en Vriendinnetje.

 

 

Delfts sprookje

Op 7 september 2013 is het de Delftse Dag van het Schrijven. Elk jaar tijdens de Week van het Schrijven organiseert de VAK (Vrije Academie voor de Kunsten) deze dag vol schrijfactiviteiten. Daarbij hoort ook de schrijfwedstrijd, waarin ik vorig jaar de tweede prijs behaalde met mijn dialoog Er was eens inspiratie. Dit jaar was het thema Delftse Dingen. Mijn inzending haalde geen nominatie, dus kun je mijn sprookje nu hier lezen.

Glazen Hart

Er was eens een meisje met blauwe haren. Ze heette Lila en kon uren bij de rivier zitten. Haar zusjes hielden niet van het water, dus kon Lila daar ontsnappen aan de drukte van haar familie.

Op een dag zat ze weg te dromen bij de zonnestralen die met het water mee dansten. Een zomers briesje deed haar blauwe haren wapperen. Ineens werd haar rust verstoord door een jongen die uit het bos kwam lopen en zomaar naast haar kwam staan. Ze keek op, maar omdat de zon van achter hem kwam, zag ze alleen een silhouet.
‘Mooi is het hier, hè?’ klonk zijn stem.
Lila haalde haar schouders op en keek weer naar het water. De jongen trok zich daar niets van aan en ging naast haar zitten.
‘Ik zie je hier elke dag zitten.’
‘Heb je me begluurd?’ vroeg Lila scherp, terwijl ze hem eindelijk aankeek. Heel even merkte ze zijn donkere krullen en ogen op, maar toen ging haar blik naar zijn borst. Daar was een hartvormige bult te zien, die een zwak licht uitstraalde. Lila kon haar ogen niet afwenden. Het leek alsof zijn hart uit zijn borst probeerde te springen.
‘Wat is er met je hart?’ vroeg ze.
De jongen haalde zijn schouders op. ‘Het doet al een paar dagen zo.’
‘Doet het pijn?’ vroeg Lila bezorgd.
‘Nee, nu niet. Soms wel.’
Lila vond het maar vreemd. Ze was opgelucht toen hij even later weer opstapte.

(meer…)