Schrijven in de Molen
Op donderdag 5 mei, hemelvaartsdag & bevrijdingsdag, was er een speciale editie van het maandelijkse Schrijfcafé Delft. Deze was namelijk in Molen de Roos. We kregen een rondleiding door de molen, die nog dagelijks in werking is. Vanaf de stelling heb je prachtig uitzicht over de binnenstad, zeker op zo’n zonnige dag.
We schreven ieder een verhaal over een detail in de molen. Het mijne werd geïnspireerd door dit kleurige bord dat bij binnenkomst aan de muur hangt.
Terug naar de molen
Een rode stift en een opstapje, dat was alles wat Eline nodig had. Doelbewust zette ze de stift op het bord, waarop een molen stond afgebeeld. Ze tekende pappa, Michael en zichzelf als stokpoppetjes, staand op de bovenste wiek. Haar stiefmoeder Eva tekende ze er mooi niet bij.
Nu, twintig jaar later, hangt de kleurige plaat er nog steeds. Eline kijkt om zich heen. Niemand in de buurt. Snel haalt ze een stift uit haar tas. Ze tekent naast haar vader nog een poppetje, met rok. Ze stopt de stift weer weg, net voordat haar vader en Eva aankomen.
‘Kijk,’ zegt Eline. ‘Dit heb ik getekend toen we hier twintig jaar geleden waren.’
‘Zijn wij dat?’ vraagt Eva. ‘Wat lief!’
Oja, het verhaal heeft toevallig 120 woorden, dus het staat ook op 120w.nl.
