Verhaal in de minibieb tussen de boeken

, , , 4 Comments

The Writer’s Guide organiseerde een korte verhalen wedstrijd met als thema Tussen de Boeken. Mijn verhaal heeft niet gewonnen, maar kun je hieronder gewoon lezen.

 

In de minibieb

 

Het regent, wat betekent dat het rustig is in de minibieb. Ruben schrikt op als het deurtje opengaat. Een vrouw zet een boek neer en zonder te kijken naar de andere boeken slaat ze het deurtje weer dicht. Ze fietst snel weg, haar hoofd gebogen tegen de regen. Ruben ziet een klein randje uit het boek steken. Zo te zien een oude boekenlegger. Fijn, die hebben meestal de mooiste verhalen.
‘Goedemiddag,’ zegt Ruben beleefd.
‘Goedendag, jongeman,’ antwoordt de oude boekenlegger.
‘Mijn naam is Ruben,’ zegt de jonge boekenlegger.
‘Mijn naam is Philip.’
‘Hé, Flip!’ roept Ruben uit. ‘Ik bedoel, meneer Philip. Wij hebben ooit samen op een boekenmarkt gelegen. Jeetje dat is lang geleden. Toen regende het ook. Weet u nog?’
‘Jawel, dat weet ik nog. Je bent toen met een verkocht boek meegegaan?’
‘Ja. Ik ben toen lang in een huis geweest, maar toen werd ik in een bibliotheekboek gestopt. Fantastisch was dat. In de bibliotheek zijn we echt met veel, joh. Dat was supergezellig! Dat waren de beste drie weken van mijn leven. Daarna heb ik jaren in een vergeten hoek van een boekenkast gestaan. En u?’


‘Ik ben toen niet verkocht. Weet je nog die oude dame waar al onze boeken vandaan kwamen? Daar ben ik naar teruggebracht. Tot vanmorgen heb ik daar gewoond.’
‘Oh.’ Ruben had gehoopt op verhalen van spannende avonturen en omzwervingen door heel Nederland en misschien zelfs daarbuiten. Maar de oude boekenlegger was nergens geweest. Dan had Ruben zelf nog meer verhalen te vertellen. Al had hij na de bibliotheek niks meer meegemaakt.
‘Waar ben ik eigenlijk beland?’ vraag Philip. ‘Waarom staat dit boekenkastje buiten?’
‘Het is een minibieb,’ legt Ruben uit.
‘Een minibieb? Nooit van gehoord. Wil je beweren dat dit piepkleine hokje een bibliotheek is?’
‘Het is een gratis bibliotheek. Iedereen kan er boeken inzetten of uithalen.’
‘Oh, interessant. In wat voor boek zit je trouwens?’
‘Ik zit al jaren in een of ander zelfhulpboek,’ klaagt Ruben. ‘Al jaren op dezelfde bladzijde. Niemand wil dit boek lezen. Toen het hier in de minibieb werd gezet, dacht ik: nu gaat er wat gebeuren. Maar ik sta hier alweer weken. Hoe lang zit u al vast in dat boek?’
‘Pas net. Ik ben elke avond verhuisd bij de oude dame. Ze las de hele dag. Dus ik ben de afgelopen jaren door honderden boeken gegaan. Heerlijk om al die verhalen te lezen. Vanmorgen ben ik tussen de eerste bladzijdes van dit boek gestopt.’
‘Ik zou er maar aan wennen,’ zegt Ruben somber. ‘De meeste boeken staan hier weken. Soms worden ze dan weggehaald door de beheerder. Hoe het met die boeken en boekenleggers afloopt, daar kunnen we alleen maar naar raden.’
De regen is opgehouden en al snel gaat het deurtje open. Een oudere dame bekijkt de boeken en pakt de roman met de oude boekenlegger erin. Tevreden stopt ze het boek in haar tas.
‘Succes,’ roept Philip nog gauw naar zijn jonge vriend voor het deurtje weer dicht slaat.