tv

Nerd zoekt vrouw

, , , , , , ,

Er is weer een nieuw blik wanhopige boeren opengetrokken om het volgende seizoen Boer Zoekt Vrouw te vullen. Blijkbaar is de gemiddelde Nederlandse boer niet in staat zelf een geschikte boerin te vinden, dus roepen ze daarvoor de hulp in van Yvonne Jaspers en drie miljoen kijkers.

Drie miljoen kijkers! Dat betekent dat 1 op de 5 Nederlanders thuis voor de buis zit om te zien welke boer de meeste brieven krijgt, welke boer de meest onhandige sociale vaardigheden laat zien, welke boer de verkeerde keus maakt. Een op de vijf Nederlanders zit op zondagavond naar zijn tv te schreeuwen dat boer Martin niet voor Swaen maar voor Wilma moet kiezen. Die keuze lijkt me trouwens – zonder ooit een aflevering gezien te hebben – meteen duidelijk. Iemand met een deftige naam als Swaen kan nooit een echte boerin worden.

Waarom is dit programma bedacht voor boeren? Er moet ergens een overleg zijn geweest tussen programma-makers van de KRO. Iemand bedacht een dating-programma. Een ander riep dat dat al te vaak gedaan is. Daarop riep iemand dat ze een specifieke markt moesten aanboren. Het liefst een groep die zelf de grootste moeite heeft om aan een vrouw te komen. Eureka! Boeren!

Maar zijn boeren wel de meest kanslozen in de liefde? Ze hadden net zo goed kunnen kiezen voor computernerds. Iedereen kent wel een bebrilde, hyperintelligente, verlegen jongen die zich als een vis in het water voelt achter een computer, maar meteen naar zijn astma-inhaler grijpt als hij door een vrouw wordt aangesproken.

Yvonne Jaspers is natuurlijk de ideale persoon om de nerds aan de vrouw te helpen. In de eerste aflevering stellen de nerds zich voor met een profiel. De enige beelden die we zien, zijn van achterhoofden voor computerschermen. Daarop kunnen kijkers geen brieven, maar natuurlijk e-mails sturen.

Dan ontvangt elke nerd drie vrouwen in zijn chatroom. Daar kunnen ze een paar dagen rondhangen en erachter komen wat ze met elkaar gemeen hebben. De nerd kan eens goed kijken welke vrouw hem het meest aanstaat. Wie gebruikt het leukste lettertype, wie plaatst te weinig smileys, wie is te scheutig met foute afkortingen als LOL en BRB?

Na deze chatdagen worden de nerds geïnterviewd. Via de chat natuurlijk.
‘Miranda heeft wel humor. Maar ze gebruikt nooit hoofdletters.’
‘Barbara deelde de leukste YouTube filmpjes.’
‘Ik voelde eerst wel een klik met Linda, maar ze wist niet wat ROFL betekent.’

Uiteindelijk kiest elke nerd één vrouw, die een weekje bij hem in huis komt logeren. Ze neemt natuurlijk haar eigen laptop mee. Naast elkaar achter hun laptops gezeten, kunnen ze rustig chatten, e-mailen en delen.

De grote finale aflevering onthult welke nerd op een bepaald moment tijdens die week ineens opkeek van zijn laptop en de gekozen vrouw recht in het gezicht keek. Dat is de ultieme winnaar van Nerd Zoekt Vrouw.

 

 

Paralympisch tv kijken

, , , , 0 Comments

Olympische RingenDe Paralympische Spelen zijn begonnen en ik kijk echt alles! Dat betekent elke avond een samenvatting. In tegenstelling tot de Olympische Spelen wordt er maar weinig uitgezonden op de Nederlandse televisie. Live verslagen zijn er helemaal niet. Aan het eind van de dag is er een kort praatprogramma met een onbekende presentator. Waar is Mart Smeets? En ’s avonds laat volgt er nog een samenvatting van de Nederlandse prestaties van de dag. En dat zijn nogal een prestaties!

Elke avond kunnen we er weer een paar medailles bijschrijven, want we zijn hartstikke goed. Net als bij de Olympische Spelen blinkt Nederland uit in zwemmen. Maar op Paralympisch niveau zijn we ook ijzersterk in tennis. We hebben een grote delegatie rolstoeltennissers, die het hele podium oranje kleuren.

Het beetje tennis dat wel wordt uitgezonden, zorgt er gek genoeg voor dat de kijker zich slechtziend voelt. De belichting is zo slecht geregeld dat de ballen dezelfde kleur hebben als het veld, waardoor je steeds moet raden waar de bal is, op basis van de beweging van de spelers. Zou dat zijn om medeleven te kweken? Origineel idee, maar slechte uitvoering. Er zijn namelijk veel slechtziende Paralympiërs, maar niet op de tennisbaan!

Onder de rolstoeltennissers is natuurlijk ook het ‘Paralympisch gezicht’ Esther Vergeer. Zij is een soort reclamebord voor de Paralympische sport. Maar blijkbaar werkt deze reclame toch niet goed genoeg. Er blijft weinig interesse voor de Paralympische Spelen, dus wordt er weinig van op tv uitgezonden. Of is er weinig interesse omdát er weinig wordt uitgezonden?

Olympisch tv kijken

, , , , , 0 Comments

Olympische RingenDe olympische spelen zijn begonnen en ik kijk echt alles! Turnen, zwemmen, zeilen, roeien, hockey. Als dammen een olympische sport zou zijn, zou ik het ook kijken. Dit zijn droomweken voor een echte sportfanaat. Dat ben ik trouwens niet. Ik kijk nooit sport. De voetbalcompetitie gaat het hele jaar compleet langs me heen. Wat er verder aan sport wordt uitgezonden weet ik niet, want ik kijk het niet. De enige sport die me normaal gesproken interesseert is handbal. En dan niet op tv – daar is het ook zelden te vinden – maar gewoon bij mijn eigen team, het laagste team van de lokale handbalvereniging.

Alleen als er olympische spelen zijn, ben ik ineens een sportliefhebber. Het is ook zo mooi. Topprestaties, teleurstellingen, emoties, tranen. Schitterend! Al die sporters die vier jaar getraind hebben met niets anders in gedachten dan dit toernooi. En die dan met een verschil van een honderdste seconde naast de medailles grijpen. Of natuurlijk als onbekende outsider in één keer op het podium belanden.

Maar allemaal, de helden en de stumpers, mogen ze dan aan het eind van de dag aan tafel zitten bij Mart Smeets. De beste man is al een paar jaar bezig om met pensioen te gaan, maar bij elk sportevenement wordt hij toch weer aan een tafel gezet. Logisch ook; waar gaat de omroep een nieuwe Mart Smeets vinden? Nergens toch! Dus alle sporters, helemaal afgedraaid na een dag op het hoogste niveau presteren, zeggen toch ‘ja’ als ze bij Mart worden uitgenodigd om te bespreken of ze ‘brons hebben gewonnen of goud hebben verloren’.

Ik vind praten over sport nooit interessant, zelfs niet tijdens de olympische spelen. Dus meestal haal ik het einde van Marts programma niet. Maar laatst ontdekte ik hoe het programma elke avond eindigt. Eén van de sporters aan tafel mag de bel luiden. Mart kondigt aan wie de scheepsbel een slinger mag geven alsof het de hoogste eer is. Zo’n arme sporter heeft de gedroomde gouden medaille naar zijn grootste concurrent zien gaan, heeft zelf de slechtste race van zijn leven gezwommen/gelopen/geroeid, maar heeft nu deze eer. Dat je toch thuis kan zeggen: ‘ja, inderdaad, ik heb de afgelopen vier jaar geïnvesteerd, lag binnen twee minuten uit het toernooi, maar goed, ik heb wel bij Mart Smeets de bel geluid!’