Ga lekker varen
Weggebruikers worden met de dag onbeleefder. Ze snijden je met 140 kilometer per uur de pas af of ze treuzelen voor je neus. Ze kijken je vuil aan en wijzen op hun voorhoofd, of erger.
Een tip van mij: ga eens varen. Op het water is van zo’n ontwikkeling totaal geen sprake. Iedereen die vaart, groet elkaar. Of je nou een gigantisch vrachtschip of een lief plezierbootje bestuurt, iedereen die je tegenkomt krijgt een vriendelijk opgestoken hand. En mocht je binnen gehoorsafstand raken, dan krijg je zeker ook een ‘lekker weertje, hè?’ er gratis bij.
Verder geldt er op het water een ongeschreven regel dat je elkaar altijd helpt. Mocht een schip motorproblemen krijgen en op drift raken, dan zullen alle boten die in de buurt zijn meteen actie ondernemen. Met een sleepkabel wordt het schip uit de brand geholpen. Niemand eist een beloning of vergoeding. De geredde schipper gooit een blikje bier naar de redders en iedereen vaart weer vrolijk verder.
Net als bij automobilisten, is de ene schipper beter in aanleggen dan de ander. Nou willen we bij een inparkerende automobilist nog wel eens gniffelend op een afstandje staan kijken hoe hij eindeloos heen en weer steekt. Bij een boot niet. Schippers die hun bootje al aan de steiger hebben liggen, komen massaal toelopen als er een nieuwe boot aankomt. Die kan zijn touwen uitgooien naar de stuurlui aan wal. Als de schipper niet zo handig stuurt, trekken zij de boot gewoon naar de kant. Ze helpen met het vastleggen en geven meteen even de informatie over het liggeld, de havenmeester en het dichtstbijzijnde winkeltje.
Oké, op het water is wat meer ruimte en wat minder woon-werk-verkeer, maar ik denk dat we goed zeemanschap wel kunnen vertalen naar de weg. Zwaai eens naar de andere weggebruikers. Laat een onhandig invoegende beginner rustig zijn gang gaan. Ga bij een inparkerende vreemde aanwijzingen geven. Probeer het gewoon eens morgen.